Mijn passie #4

“Als ik tassen, mondkapjes en accessoires maak dan voelt dat voor mij als een veilige haven, een plek waar ik me op mijn gemak voel. Ik heb dan geen stress en ik ben gefocust om met de naaimachine iets te creëren van textiel. Werken met deze machine werkt meditatief voor mij, ik vergeet de wereld om me heen en ik ben zen. Het maken van kleding en bezig zijn met textiel loopt als een rode draad door mijn familie: mijn moeder is handig met een naaimachine en mijn zus maakt als theatervormgeefster kostuums en ze heeft een eigen kimonolijn. Toen ik klein was, maakte mijn moeder mijn kleren en mijn vader droeg truien die zijn moeder voor hem had gebreid. Zelf had ik nooit een vaste hobby, maar op gegeven moment had ik behoefte om iets met mijn creativiteit te doen, om het ergens in kwijt te kunnen. Ik leende de naaimachine van mijn vader en ging aan de slag. In het begin kon ik nog niet goed met de machine overweg, maar ik merkte dat ik het wel in mijn vingers had. Het eerste wat ik maakte, was een tas, een erg lelijke tas, haha. Deze was slecht afgewerkt en ik moet hard lachen als ik die tas nu weer zie. Ik ben het meest trots op de houten tassenstellage die ik samen met mijn vader maakte, want die is mooi en functioneel. Voor vrienden en kennissen maak ik tassen op bestelling en mijn mondkapjes worden in een winkeltje verkocht. Inmiddels is het maken van tassen, mondkapjes en accessoires een uit de hand gelopen hobby. Daarom wil ik in de toekomst een eigen bedrijfje beginnen. Daarnaast is het mijn droom om een eigen fysieke winkel te hebben, op een idyllische plek met een mooie, grote werkplaats. Op die plek woon en werk ik, verkoop ik mijn producten. Als ik in Groningen door de Oude Kijk in’t Jatstraat loop en de winkeltjes zie dan word ik daar zó gelukkig van. Ik zie het voor me dat ik in die straat in mijn winkel sta en mijn zelfgemaakte spullen verkoop.”

Effie Arends, student VAVO in Groningen