Assen | Groningen | Hardenberg | Hoogeveen
Welkom & Tot ziens #1
In onze nieuwe rubriek Welkom & Tot ziens laten we ons inspireren door nieuwe en vertrekkende collega’s:
“Werken voor de afdeling Educatie & Inburgering is het beste wat me tijdens mijn 47-jarige durende carrière is overkomen, want die baan heeft nog veel waarde aan mijn leven toegevoegd. Voor die functie verruilde ik op mijn 63ste het Menzis gebouw voor onderwijslocatie Admiraal de Ruyterlaan. Door deze verhuizing had ik ineens contact met cursisten en zag ik voor wie ik het werk deed. Tijdens een spreekuur staan de cursisten bij mijn bureau met vragen. Vind ik leuk, het kleurt mijn werk. Ik moest dan ook erg wennen aan het idee dat ik vanaf 1 december niet meer werk en met pensioen ga. Het was voor mij een uitdaging om mijn mindset te veranderen en tegen mezelf te zeggen: ‘ik hoef niet meer te werken en dat is ok.’ Accepteren dat ik het werk mag loslaten. Ik vond het leuk om te werken en om onder de mensen te zijn. Boekhouden is prachtig omdat 1+1 altijd twee is. Dat is de uitkomst van een financieel proces. Ik kan al mijn nauwkeurigheid er in kwijt, want boekhouden is nauwkeurig werken. In dit vak heb je geen discussie met de computer, de kolommenbalans moet kloppen. In oktober 1974 begon ik mijn loopbaan als boekhouder bij het ziekenfonds Anoz aan de Ubbo Emmiussingel. Ik vond het heerlijk om daar te werken, want in de zomer deed ik de openslaande deuren open en ik zag via het Verbindingskanaal het hoofdstation van Groningen. Mijn ontslag bij Ballast Nedam is me het meest bijgebleven. Ik dacht dat ik daar altijd zou blijven werken, maar vanwege de recessie stond ik na ruim 26 jaar ineens op straat. Drie jaar en 380 sollicitaties verder werd ik aangenomen als administratief medewerker bij het Alfa-college. Mijn leukste werkervaring was de taalreis naar Malta. Het voelde voor mij als een cadeau dat ik naar dat eiland mocht om Engels te leren. Wat is er nodig in deze tijd? Hetzelfde als altijd: wees bewust van jezelf. Wat vreemd, raar of ‘stom’ is, is afhankelijk van hoe je het bekijkt. Iets wordt al minder vreemd, raar of stom als je in staat bent vanuit een ander gezichtspunt te kijken. Daarnaast heb ik nergens spijt van. Met de inzichten van nu kun je wel hoofdschuddend terugkijken op iets dat je vroeger deed. Maar ik ben altijd blij, tevreden en trots op hoe mijn pad is gelopen. Om dat te bereiken heb ik gelukkig een gezonde hoeveelheid relativeringsvermogen en bewustzijn ontwikkeld. Als ik straks niet meer werk dan maak ik mijn fotoboeken af, want ik loop daarmee nu al twee jaar achter. Heerlijk! Daar heb ik dus straks tijd voor en ik kijk er echt naar uit om die boeken te maken. Dat zijn dagboeken vol met gebeurtenissen waarin ik samen met mijn vrouw terugkijk op een jaar.”
Hans Molijn, Financieel medewerker afdeling Educatie & Inburgering bij het Alfa-college in Groningen
“Werken voor de afdeling Educatie & Inburgering is het beste wat me tijdens mijn 47-jarige durende carrière is overkomen, want die baan heeft nog veel waarde aan mijn leven toegevoegd. Voor die functie verruilde ik op mijn 63ste het Menzis gebouw voor onderwijslocatie Admiraal de Ruyterlaan. Door deze verhuizing had ik ineens contact met cursisten en zag ik voor wie ik het werk deed. Tijdens een spreekuur staan de cursisten bij mijn bureau met vragen. Vind ik leuk, het kleurt mijn werk. Ik moest dan ook erg wennen aan het idee dat ik vanaf 1 december niet meer werk en met pensioen ga. Het was voor mij een uitdaging om mijn mindset te veranderen en tegen mezelf te zeggen: ‘ik hoef niet meer te werken en dat is ok.’ Accepteren dat ik het werk mag loslaten. Ik vond het leuk om te werken en om onder de mensen te zijn. Boekhouden is prachtig omdat 1+1 altijd twee is. Dat is de uitkomst van een financieel proces. Ik kan al mijn nauwkeurigheid er in kwijt, want boekhouden is nauwkeurig werken. In dit vak heb je geen discussie met de computer, de kolommenbalans moet kloppen. In oktober 1974 begon ik mijn loopbaan als boekhouder bij het ziekenfonds Anoz aan de Ubbo Emmiussingel. Ik vond het heerlijk om daar te werken, want in de zomer deed ik de openslaande deuren open en ik zag via het Verbindingskanaal het hoofdstation van Groningen. Mijn ontslag bij Ballast Nedam is me het meest bijgebleven. Ik dacht dat ik daar altijd zou blijven werken, maar vanwege de recessie stond ik na ruim 26 jaar ineens op straat. Drie jaar en 380 sollicitaties verder werd ik aangenomen als administratief medewerker bij het Alfa-college. Mijn leukste werkervaring was de taalreis naar Malta. Het voelde voor mij als een cadeau dat ik naar dat eiland mocht om Engels te leren. Wat is er nodig in deze tijd? Hetzelfde als altijd: wees bewust van jezelf. Wat vreemd, raar of ‘stom’ is, is afhankelijk van hoe je het bekijkt. Iets wordt al minder vreemd, raar of stom als je in staat bent vanuit een ander gezichtspunt te kijken. Daarnaast heb ik nergens spijt van. Met de inzichten van nu kun je wel hoofdschuddend terugkijken op iets dat je vroeger deed. Maar ik ben altijd blij, tevreden en trots op hoe mijn pad is gelopen. Om dat te bereiken heb ik gelukkig een gezonde hoeveelheid relativeringsvermogen en bewustzijn ontwikkeld. Als ik straks niet meer werk dan maak ik mijn fotoboeken af, want ik loop daarmee nu al twee jaar achter. Heerlijk! Daar heb ik dus straks tijd voor en ik kijk er echt naar uit om die boeken te maken. Dat zijn dagboeken vol met gebeurtenissen waarin ik samen met mijn vrouw terugkijk op een jaar.”
Hans Molijn, Financieel medewerker afdeling Educatie & Inburgering bij het Alfa-college in Groningen