Mijn passie #5
“Ik haal voldoening uit het organiseren van voetbalkampen, want daar kan ik mijn passie voor voetbal in kwijt. Dan kijk ik naar de velden met voetballende kinderen en dan zie ik mezelf daar als kind tussen staan en denk ik: dat was ik vroeger. Als klein jongetje was ik altijd aan het voetballen en deze sport is ook populair in mijn familie. Mijn vader voetbalde bij GVAV, later FC Groningen en mijn oom organiseerde voetbalkampen. Net als mijn vader wilde ik profvoetballer worden. Ik vond dat ik goed tegen een bal kon trappen en ik was ervan overtuigd dat ik ook prof werd. Op mijn vijftiende viel deze toekomstdroom hard in duigen, want ik kreeg de ziekte van Crohn. Ik was zo ziek dat bijvoorbeeld naar school gaan onmogelijk was. Van de ene op de andere dag voelde het alsof voetbal van me werd afgenomen. Sinds mijn ziekte mis ik het voetballen met vrienden op zaterdag, het bijbehorende kameraadschap en drive om elke dag beter te willen worden. Op het moment dat het beter met me ging, bekeek ik daarom de mogelijkheden om iets met voetbal te doen, om dat gemis op te vangen. Zodoende besloot ik om de Lerarenopleiding Lichamelijke Opvoeding (ALO) te doen, om mijn liefde voor voetbal te delen met kinderen. Bij G.s.v. Be Quick 1887 begon ik vervolgens als jeugdtrainer, maar omdat het opnieuw slechter met mijn gezondheid ging, kon ik geen training meer geven. Toen mijn oom stopte met de organisatie van voetbalkampen nam ik dat van hem over. Inmiddels ben ik al veertien jaar organisator van Stichting Voetbalkamp Groningen en elke keer ben ik trots op mezelf dat het me ondanks mijn beperkingen, met bloed, zweet en tranen lukt om dit te regelen. Een collega van mij wees me ooit op de term dubbele bewijsdrang. Iedereen wil zich bewijzen in het leven, maar ik wil me extra bewijzen. Dat ik ondanks de problemen met mijn gezondheid als een volwaardig mens wordt gezien. Het meest trots ben ik op het feit dat het kamp dat mijn oom vanuit zijn passie voor voetbal begon dankzij mij nog steeds bestaat. Mijn oom is in 2012 overleden en misschien kijkt hij vanaf boven wel mee.”
Bas Eimers, docent Helpende Zorg & Welzijn (HZW) bij het Alfa-college in Groningen
In onze rubriek Mijn passie lees je persoonlijke verhalen van studenten en medewerkers over wat ze naast hun opleiding en werk bij het Alfa-college doen. Deze rubriek heette eerst Humans of Alfa-college, waarvan achttien verhalen van medewerkers zijn verschenen. Deze verhalen en die van Mijn passie lees je hier.